Dolina była piękna. Z przełęczy, na której się zatrzymali, widać ją było jak na dłoni, osadzoną w siodle pomiędzy dwiema wielkimi masywami górskimi, niczym dziecko w kołysce. Lewy szczyt, nieco bardziej oddalony, był spiczasty i wysmukły, niezwykle wysoki – Jenda nigdy nie widział tak ogromnej góry. Prawy masyw był niższy i bardziej przysadzisty, sprawiał wrażenie …
Powieść da się porównać do ciała, bohaterów zaś do głowy. Ciało może być
zdrowe, silne i piękne, bez głowy jednak jego wydajność jest raczej znikoma.
Hert wsłuchiwał się w bębnienie kropli deszczu o płótno namiotu, powoli sącząc grzane piwo z kubka. Ciepłe napoje i posiłki były w osadzie rzadkością, nikt nie miał czasu ich przyrządzać. Żon i córek nie zabierało się w miejsca takie jak to, byli tu wyłącznie mężczyźni, ci zaś całe dnie od świtu do nocy spędzali nad …